زندگینامه کارآفرینان موفق - مردان کارآفرین ایرانی
لطفاً خودتان را معرفی کنید.
ااینجانب فرید شکری، متولد 1347 ، اهل بابل، متأهل و لیسانس مهندسی مکانیک از دانشگاه صنعتی امیر کبیر می باشم.
چند کارگر و کارمند در این شرکت کار میکنند؟
در حال حاضر جمعاً 26 نفر مشغول به کار می باشند که 2 نفر در بخش طراحی مهندسی و 3 نفر در بخش تضمین کیفیت و آزمایشگاه و 3 نفر در امور تدارکات و اداری و مالی و بقیه در خط تولید مشغولند.
از گسترهی فعالیتها و تولیدات شرکت بگویید.
این شرکت در سال 1373 با عنوان تولید قطعات و ماشین آلات صنعتی و کشاورزی آغاز به کار نمود و در ادامه، ضمن تولید قطعات کشاورزی، با طراحی و تولید ماشینِ “در بند قوطی های فلزی” که بیشتر در صنایع لبنی کاربرد دارد، به فعالیت خود ادامه داد که هم اکنون نیز تولید آن در حد بسیار محدود و بر حسب سفارش ادامه دارد. و از سال 1378 تولید قطعات خودرو را شروع کرد و بهعنوان یک قطعهی تخصصی ، تولید “میل بادامک” را برای خودروهای مختلف سر لوحهی کار خود قرار داد و در این زمینه نیز به موفقیتهای بزرگی نایل شد که از جملهی این موفقیتها، افتخار همکاری با شرکت “تحقیقات موتور ایران خودرو” در ساخت هفت مدل مختلف میل بادامک، در پیاده سازی پروژهی انژکتوری شدن موتور پیکان بود که این شرکت، بهعنوان یک نمونه ساز مطرح، جایگزین مناسبی برای شرکتهای خارجی گردید و در همین راستا موفق به اخذ تشویق نامه از آن شرکت گردید هم اکنون با پیاده سازی سیستمهای تضمین کیفیت و سیستمهای آموزشی پرسنل و با برخورداری از آزمایشگاه کنترل کیفیت یکی از تولید کنندگان این قطعه برای شرکت ایران خودرو میباشد.
چالشها و مشکلات کاری شما کدام است و راهحل آن چه میباشد؟
با توجه با اینکه عمده فعالیت این شرکت در زمینهی تولید قطعهی خودرو متمرکز شده است، یکی از بزرگترین مشکلات و نگرانیهای ما محدودیت بسیار شدید قیمت فروش قطعات به شرکتهای خودرو ساز، با عنایت به سیاست ارزان سازی قیمت خودرو میباشد که مسئولان امر آن را پیگیری می نمایند. این هدف از آنجا که در جهت جلب رضایت بیشتر ملت عزیزمان است فی نفسه ارزشمند است اما نیاز به برنامه ریزی دقیق و حساب شده تری دارد تا تضادی هم با هدف خود کفایی کشور نداشته باشد .
این صحیح است که باید در جهت جهانی شدن - که جز با رسیدن به کیفیت برتر و قیمت پایین تر میسر نیست - پیش برویم اما برنامه ریزی نباید به گونه ای باشد که چاره ای جز حذف شدن نداشته باشیم به عبارت دیگر از کارشناسان و برنامه ریزان صنعت کشور و بخصوص صنعت خودرو که بالاترین میزان اشتغال را در کشور چه بهصورت مستقیم و چه بهصورت غیر مستقیم و در قالب کارگاههای تراشکاری کوچک ایجادنموده است انتظار میرود با برنامه ریزی دقیق و اتخاذ تدابیر دور اندیشانه و ایجاد کمکهای جانبی و حساب شده و افزایش خدمات، این فرصت را ایجاد نماید تا زنجیرهی تولید بر یک چرخهی پایدار و اصطلاحاً بر غلتک ترقی قرار گیرد و این آخرین فرصت ما قبل از جهانی شدن است؛ در غیر این صورت باید شاهد از هم پاشیدگی شرکتهای بیشماری از کوچک ‘بزرگ باشیم’ کمااینکه هم اینک نیز این آثار دیده می شود .
و اما راه حل این مشکلات چیست؟آنچه که بهعنوان یکی از صنعتگران این کشور عزیز می توانم پیشنهاد نمایم این است:
الف : استفاده از مدیران متخصص و دلسوز و مجرب که حداقل، مدیریت و مشکلات تولید را عملاً تجربه کرده و لمس نموده باشند، برای حصول یک برنامهی بسیار دقیق و پایدار تا جایی که به عنوان یک سیستم مشخص و محتوم برای مدیران بعدی با هر نوع سلیقهی کاری قابل پیگیری باشد تعویض مدیران منجر به تغییرات کلی در نظام تولید و صنعت کشور نشود. به عبارت دیگر، همهی تولید کنندگان دور نمای خوب و شفافی از وضعیت کاری خود داشتهباشند و ریسک سرمایه گذاری آنان به حداقل ممکن برسد.
ب : ایجاد فضای همکاری شفاف تر و متعادل تر بین خودرو سازان و قطعه سازان به گونهای که بهعنوان یک پیکر واحد محسوب گردند و در این فضا، قطعه ساز و خودرو ساز هر دو به یک اندازه، فشارهای اقتصادی و مالی ناشی از طی مسیر جهانی شدن را تحمل نمایند و پشت گرمی شرکتهای خودرو ساز به تأمین قطعات از خارج کشور با قیمت نازل، منجر به اعمال فشار یک جانبه (حداقل در این مقطع از زمان، تا قبل از رسیدن به وضعیت متعادل و پایدار) بر روی قطعه سازان نشود. باید دست به دست هم بدهیم و نگذاریم کار و سرمایهگذاری عظیمی که بخصوص از سال 72 به بعد در بخش قطعه سازی صورت گرفته و هم اکنون به لحاظ کیفیت در جایگاه بسیار بالا تری نسبت به گذشته قرار گرفته، به حال خود رها شود و همهی این زحمات به هدر رود .
ج : با مطالعهی صنعت خودرو سازی ژاپن، کره و دیگر کشورهای در حال توسعه، ملاحظه می شود که انتقال فناوری در رشد بهره وری بیشترین سهم را داشته است. کاربرد گستردهی ماشین آلات و تجهیزات پیشرفته با هدف افزایش تیراژ و بهره وری، عامل اصلی رشد اقتصادی در ژاپن بودهاست. در این مورد، شرکتهای خودرو ساز و مسئولان امر با فراهم آوردن تسهیلات و امکانات هر چه بیشتر و حتی مشارکت در سرمایه گذاری و در نتیجه ایجاد تضمین و فرصت سرمایه گذاری، بهترین نقش را در پیاده سازی این مهم می توانند داشته باشند.
د : ایجاد تدابیری جهت ایجاد تسهیلات بانکی باسود کم و متناسب با سود تولید کننده با نهایت تأسف گاهی ملاحظه می شود که سود بانکیای که تولید کننده می پردازد بیشتر از سود تولید می باشد. بدیهی است که انگیزه های مالی، نقش بسزایی در رشد وترقی صنعت کشور دارد. شرایط باید به نحوی باشد که سرمایه گذار، بهجای سپرده گذاری در بانک یا هر کار غیر تولیدی دیگر ترجیح دهد در بخش تولید سرمایه گذاری کند.
توصیهی جنابعالی برای جوانانی که در ابتدای راه تولید هستند چه میباشد؟
توصیهی من در دجهی اول به دانشجویان می باشد که طلایی ترین فرصت را برای یادگیری و کسب تجربه دارند، فرصتی که هیچگاه برگشت پذیر نمی باشد و این دوره، اگر چه کوتاه است و معمولاً هم جدی گرفته نمیشود، میتواند نقش بسزایی در موفقیتهای شغلی پس از فارغ التحصیلی داشته باشد. در اینجا نکتهی بسیار مهمی که جا دارد بهعنوان شخصی که حدود 11 سال در بخش صنعت فعالیت می نماید خاطر نشان کنم اینکه متأسفانه دانشگاههای ما برخلاف دانشگاه های کشور های صنعتی، در بخش کارهای عملی و کار آموزیها و پروژه ها کار جدی و قابل قبولی از دانشجویان مطالبه نمیکنند ما شاهد هستیم که بهعنوان مثال، کار آموزی در رشته های مهندسی از 2 دورهی 2 واحدی به یک دورهی 3 واحدی تقلیل یافته است و دانشجویان هم که شناخت چندانی از نتایجی که می توان در کار آموزیها بدان دست یافت ندارند ، معمولاً سعی در جدی برگزار کردن این دوره ها نمی نمایند و به تبع آن، اکثر کارخانجات نیز این مسئله را جدی نمی گیرند و این مشکل بزرگی است که هم معاونتهای پژوهشی و هم دانشجویان باید بدان توجه بیشتری نمایند. باید این فرهنگ در دانشجویان شکل گیرد که یک مهندس موفق کسی است که که بتواند از دانسته های خود بیشترین استفادهی عملی را ببرد . در یکی از کشور های صنعتی (اگر اشتباه نکنم آلمان)، فارغ التحصیلان دانشکده های فنی قبل از دو سال کار مفید به عنوان “مهندس” شناخته نمی شوند . لذا بد نیست فارغ التحصیلان ما نیز حداقل تا دو سال خود را کار آموز فرض نمایند و بیشتر به دنبال تکمیل معلومات و تجربیات خود باشند تا موقعیتهای استثنایی